Geven?
Geven aan de Heer? Uiteraard! Maar hoe?
1. Wat zegt de Bijbel over geven?
Uit 2 Korinthe 8 en 9:
"God heeft een blijmoedige gever lief ... Ik zeg dit niet bij wijze van bevel, maar vanwege de ijver van anderen en om de echtheid van uw liefde te beproeven. Want u kent de genade van onze Heer Jezus Christus, dat Hij, terwijl Hij rijk was, ter wille van u arm is geworden, opdat u door Zijn armoede rijk zou worden. en ik geef in deze [mijn] mening; want dit is nuttig voor u, die niet alleen met het doen, maar ook met het willen een jaar geleden begonnen bent. Maar voltooi nu ook het doen, opdat, zoals de bereidheid tot het willen er was, zo ook het voltooien mag zijn naar wat u hebt...
Want wat de dienst voor de heiligen betreft, is het overbodig dat ik u schrijf. Want ik ken uw bereidwilligheid ... opdat dit gereed is als zegen en niet als een afgedwongen gave. En dit [zeg ik]: wie spaarzaam zaait, zal ook spaarzaam maaien; en wie rijkelijk zaait, zal ook rijkelijk maaien. Laat ieder [geven], naardat hij in zijn hart heeft voorgenomen, niet met tegenzin of uit dwang; want God heeft een blijmoedige gever lief.
... Want de bediening van deze dienst voorziet niet alleen in de behoeften van de heiligen, maar is ook overvloedig door vele dankzeggingen aan God ... God zij dank voor Zijn onuitsprekelijke gave!"
2. Prioriteiten bij het geven?
Velen lijken de afgelopen jaren door gebrek aan informatie, een bredere oriëntering of om andere redenen te zijn begonnen met het actief ondersteunen van allerlei evangelische of interkerkelijke activiteiten, waarbij in veel gevallen zelfs een compromis met de waarheid wordt aangegaan, en dat terwijl soortgelijk werk door betrouwbare broeders en zusters wordt gedaan, maar soms nauwelijks kan worden voortgezet door gebrek aan middelen.
Denk maar aan giften die worden overgeboekt naar interkerkelijke organisaties voor hulp aan vervolgden, inter-evangelicale radio- en tv-zenders, evangelische hulporganisaties en divers zendingswerk.
We moeten uiteraard bidden dat de Heer
elk
werk dat voor Hem gedaan wordt, rijk zegent; en we willen er dankbaar voor zijn als op welke manier ook Christus wordt gepredikt. Zie de opwekking die Gods Woord ons geeft in Filippi 1.
Overigens gaan veel van deze organisaties ernstige compromissen aan met valse leringen t.a.v. heils-onzekerheid, de wet en de genade, met charismatische dwalingen, enz. Voor meer informatie (die we in het kader van dit artikel niet kunnen geven): neem gerust contact op.
Maar, broeders en zusters, hebben wij niet een
eerste
verantwoordelijkheid voor de gelovigen met wie we praktisch één weg gaan? Die net zoals wij (toch?) graag willen dat velen behouden worden én vervolgens de hele waarheid van Gods Woord leren kennen? Die hun hele persoonlijke én gemeentelijke weg willen gaan tot verheerlijking van onze Heer. Dit is geen kwestie van sektarische bekrompenheid, maar van het juist stellen van je prioriteiten, ook bij het geven. Dat geldt voor ieder persoonlijk, voor echtparen en gezinnen, en voor vergaderingen (c.q. de broeders die er de collectes beheren).
Zoals gezegd is het niet bekrompen je primair te richten op broeders en zusters met wie we eenzelfde weg gaan. Hoezo? Om diverse redenen, maar vooral omdat die éne weg de weg is die Gods Woord ons wijst. We komen niet maar zo op deze manier samen, maar omdat we ervan overtuigd zijn dat de Heer Zelf wil dat we in alle eenvoud, zonder menselijke organisaties en bepalingen, bij elkaar komen rondom Hem.
De éne Gemeente is een kostbare parel voor Zijn hart. En het samenkomen van die Gemeente conform Zijn gedachten is een intense vreugde voor Zijn hart. Zouden we dan niet een hoge prioriteit geven aan gebed en financiële steun voor de verspreiding van deze waarheid? Zouden we dan geen prioriteit geven voor steun aan werk van de Heer waardoor déze kostbaarheid in vele landen meer kan worden verspreid?
Mogen we elkaar daarom aansporen om te geven
- misschien wel méér te geven, nu er zoveel noden zijn -
voor 'behoeften van de heiligen'
en het 'werk van de Heer'?
